อตีตา ๔

ครั้งหนึ่งในขณะที่ผมได้มีโอกาสปรนนิบัติรับใช้    พระเดชพระคุณหลวงพ่อครูบากัญไชย  กาญจโน  มีกิจนิมนต์ใกล้ไกลผมถือว่าเป็นโชค  ที่ได้ทำหน้าที่ขับรถส่งพระเดชพระคุณท่าน  วันหนึ่งขณะที่ขับรถผ่านหัวบ้านแม่กื๊ดหลวงปัจจุบันเป็นร้านกาแฟไปแล้ว  ท่านบอกให้จอดรถและบอกผมว่า “ ตี๊ดินแถวนี้จ้าดดี  สร้างแป๋งอะหยังก่ดี  ลองผ่อตี้ของใบเขาแล่ ”  ผมเข้าใจความรู้สึกของหลวงพ่อได้ดีว่า  ท่านอยากให้ผมมาอยู่แถวแม่กื๊ด   ตรงจุดที่ผมยืนชมวิวของบ้านแม่กื๊ดหลวง ณ วันนี้  ตึกรามบ้านช่องที่ทันสมัย  อาคารต่าง ๆ ผุดขึ้นมาแทนที่  ผมเชื่อว่าอีกไม่นานโครงการที่ลงทุนมหาศาลต้องขยับมาตรงจุดนี้  เพราะที่แม่สอดหาซื้อที่ดินที่ถูกใจไม่ได้อีกแล้ว  และมันก็แสนแพงระยับ  ถนนสายก้นทะเลกำลังรอเพียงเวลาที่จะผุดสะพรั่ง  วิถีชีวิตที่เรียบง่ายเริ่มจางหายไป  คุ้งน้ำกว้าง  ขุนเขางาม  ที่หลวงพ่อท่านบอกว่าตรงจุดนี้  เป็นจุดที่สวยที่สุดของแม่กื๊ดในยามพระอาทิตย์ขึ้น  และตกดิน  ทิวทัศน์ของแมกไม้อันร่มรื่น  ที่เคยสูดอากาศอย่างสดชื่นมีพลัง  ให้ความรู้สึกสงบและชุ่มชื่นในจิตใจ  บัดนี้นั้นเริ่มเปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว  หรือแม้กระทั่งจิตใจของผู้คน  การเปลี่ยนแปลงของโลก  ความเจริญของบ้านเมือง  ค่านิยมกับวัตถุนิยม  ส่งผลกระทบต่อโครงสร้างทางสังคมอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
เป็นความจริงสมัยที่ผมยังหนุ่มแน่น  แถมไฟยังแรงจัดพอมีเหตุการณ์อะไรที่ไหนในบ้านเรา  ต้องรีบออกไปทำข่าวทุกครั้งไป  ยิ่งสมัยวัยซนก็คงกว่า 50 ปีมาแล้ว  ครูละมัย  นายกเทศมนตรีชาวไทยใหญ่ถูกยิงตายแถว ๆ ป่าห้วยหินฝน  บ้านของผมอาศัยอยู่ตรงข้ามโรงพักแม่สอด  พอรู้เรื่องและเห็นตำรวจนำกำลังไปยังที่เกิดเหตุ  สมัยนั้นไม่ใช่นั่งรถยนต์แบบสบาย ๆ เหมือนทุกวันนี้นะครับ  สมัยนั้นแม่สอดมีรถยนต์เพียงสองสามคันกว่าจะโขยกขยับไปถึงที่เกิดเหตุ  และกว่าจะชัณสูตร ฯ และนำร่างครูละมัยมาถึงแม่สอดก็เกือบมืดไปแล้ว  นี่ก็สามสิบกว่าปีมาแล้วเหมือนกันท่านครูบาถาวร  วัดเวฬุวันแม่ปะสันป่าซาง  แค่เขียนชื่อวัดบางท่านสงสัยกันแล้วว่าวัดนี้อยู่ตรงไหนวุ๊ย… ท่านครูบาพาผมไปดูก้อนหินอันมหึมา  มีลายสีสันแปลกตา  อยู่กลางป่าติดกับทุ่งท้องนาบ้านแม่ปะแล้ง  กว่าจะไปถึงเราต้องเดินลัดเลาะทุ่งนาป่าเขา  มองเห็นขุนเขาผาวออยู่แค่เอื้อม  ไม่กี่วันมานี้ผมไปที่บริเวณนั้นอีกครั้งหนึ่ง  พบว่าเดี๋ยวนี้มีการสร้างสำนักสงฆ์ขึ้นมา ณ ที่แห่งนี้แล้ว  ทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปอีกรูปแบบหนึ่งที่แปลกตา  ความพิสุทธิ์สวยงามของก้อนหินลายตาลปัตร  ที่สวยงามหายไปด้วยการตกแต่งและบดบัง  ที่ดูดีคือมีเจดีย์องค์เล็ก ๆ และศาลเจ้าพ่อพะวอ  มีรูปองค์จำลองสีสันธรรมชาติแต้มแต่งสวยงาม  กลับไปทางเดิมแถว ๆ สวนสุทัยเก่า  ร่องน้ำลำห้วยธรรมชาติ  น้ำใสไหลเย็นที่ผมเคยมองเห็นธารหินและกรวดทรายสมัยก่อน  หายวับไปกับความเจริญของบ้านเมือง  อาณาบริเวณแห่งนี้เคยเป็นสุสานหอยล้านปี  ที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อครูบากัญไชย  นำหอยล้านปีนี้ไปทุบผสมปูนขาวสร้างเป็นอุโบสถวัดแม่กื๊ดหลวง  กับบันไดทางขึ้นกุฏิหลังเดิม  ซึ่งทางวัดรื้อแล้วสร้างขึ้นใหม่แทน  พร้อมกับพระมณฑปที่ผมและหมอแต๋ว  พร้อมกับคณะศรัทธาญาติโยมร่วมทำบุญสร้าง  และอัญเชิญสรีระสังขารของหลวงพ่อขึ้นประดิษฐาน  พูดถึงหอยล้านปีไม่นานมานี้คุณลมโชย  นาคพันธุ์  อดีตหัวหน้าหน่วยกู้ภัยของผมนำหอยล้านปีขนาดใหญ่มาให้ 2 ตัว ( ก้อน ) ซึ่งได้มาจากดอยผาแดง  นักธรณีวิทยาสมัครเล่นบอกว่า  หลายล้าน ๆ ปีมาแล้ว  อาณาบริเวณบ้านเรานี้คือท้องทะเลลึก  ตามบทความจากการค้นคว้าของผมเขียนไว้  ในส่วนหนึ่งหนังสือเมืองฉอดของแม่สอด  เยอะมากครับ…ผมยังมีเรื่องราว  ตำนานหรือประวัติศาสตร์ที่เกี่ยวพันบ้านเรา  ทุกเรื่องราวที่บางทีคนรุ่นราวคราวเดียวกันกับผมอาจจะไม่รู้เรื่องมาก่อน  สมัยที่ผมขลุกคลุกคลีเส้นทางสายแม่สอด – อุ้มผาง  ผมชอบทำงาน ชอบแวะตามฐานปฏิบัติการต่าง ๆ   คนอุ้มผางจริง ๆ ไม่ค่อยรู้จักผมมีเพียงแต่ลุงกำนันมานพ  ป้าอุดี  สุขุมวัฒนะ  และคุณรัตนะ  รังษี  เจ้าหมู่ของผมที่จากไปแล้ว  ทำไมคนอุ้มผางในยุค ผกค.ชุกชุมกลัวน้ำตกทีลอซู  คนพบพระและชาวม่อนในอดีตกลัวเจ้าพ่อชะลอมาก  คนนี้ไม่ใช่ป๋าชลอของผมนะครับ  เรื่องนี้เป็นซีรีส์เรื่องยาวและเสียดายกับชีวิตวัยหนุ่ม  ของหนุ่มรูปหล่อชาวมุสลิมจอมดื้อ  เพื่อนฝูงพี่น้องเตือนแล้วไม่เชื่อ  ก็ต้องมาจบชีวิตแบบง่าย ๆ ในป่าแถว ๆ นั้น
สมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 ฝูงบินของพันธมิตรบินถล่มกำลังของญี่ปุ่นบะละบ่าตี๋  พอบินผ่านขุนเขาพะวอแล้วกลับบินร่วงถลาลงจูบดินเพราะอะไร   เพราะเหตุใดที่ทหารญี่ปุ่นในขณะที่เคลื่อนพลผ่านบ้านเราไปยังพม่า  เคลื่อนกำลังรอนแรมตามเส้นทางสายดอยเป๊ก  กลับไม่ยอมพักแรมที่ดอยเป๊ก  กับดอยนางแก้ว…หลวง เพราะอะไรมีใครรู้บ้าง  อันรวมไปถึงทัพย่อย ๆ ที่ยุ่งหยุมหยิมแถวดอยมณฑา ( ชื่อดอยใหม่กว่าเรื่องราวนะครับ ) กับแถวดอยใกล้กับห้วยปลาหลด  ไม่ต้องไปค้นหาผู้ใดมาเล่าให้ฟังเลยนะครับ  แม่สอดมีนักเล่าตำนานที่เหลือเพียงไม่กี่คนแล้ว  หรืออาจจะเป็นชัย  เมืองฉอดคนเดียว ( ฮิ ฮิ )  สำหรับผมได้บรรจุไว้ในสารานุกรมฉบับที่สมบูรณ์ที่สุด  อนุชนยุคต่อไปจะได้ใช้เป็นประโยชน์  เฉกเช่นประวัติเจ้าพ่อพะวอเล่มเล็ก  ซึ่งผมกำลังจะเข็นออกมา   ก่อนงานวันเจ้าพ่อพะวอ  ขุนเขาพะวอ ปี 2556  ตามคำเรียกร้องของแฟนคลับ  พิธีการนั้นจะได้เป็นตัวอย่างให้แก่คนรุ่นต่อ ๆ ไป  กับเถระประวัติเล่มใหม่เล่มที่ 4 ซึ่งบรรจุพระคาถาตามใจผู้ชื่นชอบครับ
ท้ายสุดต้องขอขอบพระคุณ  คุณภาสวร  กาญจนพันธุ์บุญ  และครอบครัว , ครูกล้วย ครูไมค์   นพดล – นุชอนงค์  พรหมสุวรรณ  และทีมงาน  คุณสุดจิตต์  อนุศาสนนันท์และครอบครัว  มาเป็นเจ้าภาพปูกระเบื้องให้ศาลเจ้าพ่อพะวอไชยมงคล  และคุณหมอธวัชชัย  เศรษศุภพนา  รองผอ.ฝ่ายการแพทย์ รพ.แม่สอด  บริจาคสมทบทำหนังสือมา 3,000 บาท ขอบคุณครับ. ขอบคุณ  ขอให้ทุกท่านและครอบครัวมีเงินมีทองเหลือกินเหลือใช้  แคล้วคลาดปลอดภัย  สุขภาพแข็งแรง  อายุมั่นขวัญยืนทุกท่านทุกคนครับ  วันเจ้าพ่อพะวอปีนี้แฟนคลับขอให้ไปจัดบนดอย  เพื่อเป็นสิริมงคลมหามงคล  สองปีที่ผ่านมา  ไม่ได้จัดบนดอย  มีเหตุเพศภัยบนท้องถนนถี่ยิบทุกเมื่อเชื่อวัน  ผมบอกว่าบ้านเมืองมันเจริญขึ้น  ทุกอย่างก็เจริญเป็นเงาตามตัว  รถยนต์ , รถเครื่องวิ่งเร็ว  แถมยังประมาทด้วยผลสุดท้ายไม่ตายก็เจ็บ  อย่าไปโทษใคร  โทษตัวเองเถอะครับว่า  ดันทะลึ่งขับรถเร็วเอง

1 กรกฎาคม 2556

ชัย  เมืองฉอด